vieringen

De wekelijkse vieringen gaan door op vrijdag 18.30 uur en de weekendvieringen op zaterdag om 17.00. Er is op vrijdag vanaf 18.00 uur mogelijkheid tot aanbidding. Pas op, uitzonderlijk wordt van deze regeling afgeweken. Controleer veiligheidshalve onze kalender op de startpagina om zeker te zijn of de viering doorgaat.

De kerk is overdag vrij toegankelijk.

geschiedenis

Het stemmige kerkje van Sint-Eloois-Vijve staat er ter ere van Sint-Eligius. Volgens de dekanale visitatie van 1625 was de kerk van Sint-Eloois-Vijve gesticht ter ere van Sint-Elooi en Sint-Vincentius. Maar die tweede patroonheilige zit een beetje in de vergeethoek.

Historici menen dat er al in de 10^e-11^de eeuw een kerk stond ter plekke, in 1088 om precies te zijn. Het was toen een houten kerk.

Dat oorspronkelijke dorpskerkje verving men eind 12^de-13^de begin eeuw door een vroeggotische eenbeukige zaalkerk en Doornikse steen. De westelijke gevel en de linker binnenmuur van de middenbeuk zijn nog overblijfselen hiervan.

Rond de 15^de eeuw zou men de kerk herbouwen tot een tweebeukig gebouw en nog later kwam er een andere zijbeuk.

Het kerkje heeft heel wat te verduren gehad. In 1532 of 1533 brandde het af. Tijdens de Beeldenstorm  en de godsdienstoorlogen werd het minstens tweemaal grondig verwoest. En tijdens de Franse inval van 1644-1648 gebruikte het soldatenvolk de kerk zelfs als opslagplaats voor hooi en voedsel. Er is nog een ‘laarzenkuiser’ te zien aan de ingang van de kerk. Het kerkje kwam het allemaal te boven en de Vijvenaars bouwden het regelmatig om en breidden het uit. Opmerkelijk is de scheve beuk, die naderhand werd geplaatst omdat de toren verzakte.

Een laatste belangrijke renovatie gebeurde in 1899. Het grootste deel van het binnenwerk dateert uit die periode. De kerk is sedert 1937 een beschermd monument.

De kerk van Sint-Eloois-Vijve was al vroeg een bekend bedevaartsoord. Dit bracht heel wat pelgrims naar Vijve. Hoogtepunten van het kerkelijk jaar waren 25 juni en 1 december, de feestdagen van Sint-Elooi, patroon van de ‘peerden’.

Wie wat meer wil weten over het kerkje kan terecht op de  Vlaamse website onroerend erfgoed